Samenvatting

Het doel van dit onderzoek is om het verschil in motivatie te achterhalen tussen LO-lessen die gegeven worden volgens de expliciete leermethode en de analoge meetmethode. Het onderzoek duurde 5 weken en er waren 2 groepen, de expliciete groep en de analoge groep. De motivatie werd gemeten door middel van een BREQ-2 vragen lijst. Er was een begin-, tussen- en eindmeting. De drie metingen werden vervolgens verwerkt in SPSS en geanalyseerd door middel van een Friedman test, eventuele Wilcoxen Signed Ranked post hocc testen en de Mann-Whitney U test. Uit een non-parametrische Friedman test bleek dat er geen verschillen zijn gevonden tussen de metingen, zowel voor de analoge groep, χ2(2) = 1,069, p = 0,586, als de expliciete groep, χ2(2) = 3,273, p = 0,195, daarom zijn er geen post hoc testen uitgevoerd. Uit de Mann- Whitney U test bleek dat de motivatie tijdens de beginmeting hoger was voor de expliciete groep (Mean rank = 59,16) dan de analoge groep (Mean rank = 42,18) U = 825,0, p < 0,01. Bij de eindmeting bleek de motivatie opnieuw hoger bij de expliciete groep (Mean rank = 53,06) dan bij de analoge groep (Mean rank = 41,23) U = 776,5, p <0,01.a. Uit resultaten van het onderzoek bleek dat zowel de expliciete lesmethode en als de analoge lesmethode geen invloed had op de motivatie. Er wordt daarom aanbevolen dat de docent lichamelijke opvoeding zelf kiest, gebaseerd op voorkeur en expertise, voor de expliciete- of analoge leermethode, of voor een combinatie hiervan. Deze eigen keuze kan zorgen voor een positief leerklimaat, waardoor de motivatie en prestatie, en daarmee een actieve levensstijl, van de leerlingen omhoog kan gaan. Wat aansluit bij de visie van de KVLO.