Samenvatting

De methodiek learning history staat de laatste jaren sterk in de belangstelling.
Men kan haar gebruiken om in organisaties verhalen over leer- en
vernieuwingsprocessen te reconstrueren. Daarmee is het een belangrijk instrument
bij organisatieleren. Het is bovendien snel eigen te maken. De
ervaring leert echter dat er wel wat haken en ogen aan zitten. In haar oorspronkelijke
vorm zoals ontwikkeld in de Verenigde Staten, leent de methodiek
zich vooral voor gebruik als een onderzoeksmethode vanuit een
professioneel perspectief. Het is de vraag of we daarmee diep leren in organisaties
bevorderen. Deze vraag intrigeerde ons. We richtten een gespreksruimte
in, om ervaringen met deze methode te onderzoeken. Dit hoofdstuk
verhaalt van resultaten: een politiek perspectief op de historian als gangmaker,
die conversaties regisseert, daartoe transitionele objecten maakt, en
niet verstrikt raakt in onderzoekstechnieken.