Samenvatting

Vrijheid van christelijk onderwijs kan een grote rijkdom genoemd worden. In Nederland is deze vrijheid een vanzelfsprekendheid en hoeven ouders geen grote offers te brengen om hun kind onderwijs te laten geven op een christelijke school. Onze christelijke scholen worden net als de reguliere scholen gefinancierd door de overheid. De ouders van de Rehoboth Christian School (RCS) in Copetown, Canada, moeten grote financiële offers brengen om christelijk onderwijs voor hun kinderen mogelijk te maken. Van het geld worden onder andere eigen methodes gemaakt. Terwijl men alternatieve methoden gebruikt, moet men toch aan de eindtermen van de overheid voldoen. En men blijkt in staat te zijn heel goed onderwijs te leveren, dat zich aan nationale standaarden kan meten. How can that be? Het antwoord zit volgens Joyce L. Epstein, directeur van National Network of Partnership Schools (NNPS) in de ouderbetrokkenheid.

Voor dit onderzoek is gebruik gemaakt van het model van Joyce L. Epstein (1995). Volgens Epstein zijn er drie contexten waarin een kind leert en opgroeit: de familie, de school en de gemeenschap. Deze drie contexten zijn gescheiden maar overlappen elkaar in de opvoeding van het kind. Als het kind zich gedragen voelt door deze drie groepen dan zal het zijn best doen in het leren van schrijven, rekenen en andere vaardigheden. Daarom is het van groot belang dat deze drie contexten zich betrokken voelen op elkaar. Epstein noemt zes verschillende vormen van ouderbetrokkenheid: Parenting, Communication, Volunteering, Learning at home, Decision making en Collaborating with the community.

Met behulp van een enquête en een focus group kon er een overzicht gemaakt worden van de ouderbetrokkenheid op de RCS. De enquête, die aan alle ouders van elementary (basisonderwijs) werd uitgereikt, vroeg de ouders hoe zij dachten over de zes verschillende vormen van ouderbetrokkenheid. Zo werd er bijvoorbeeld gevraagd of de ouders zich door de school gesteund voelen in de opvoeding, of de communicatie tussen de ouders en school duidelijk is, hoeveel tijd de ouders besteden aan learning at home, of ze vrijwilligerswerk doen op school en welke rol zij spelen in het maken van besluiten. Naar aanleiding van die resultaten is er in de focus group met enkele ouders op doorgepraat om zo meer inzicht te krijgen in de resultaten van de enquête. Tijdens die gesprekken kwam ook duidelijk naar voren waarom de ouders kozen voor christelijk onderwijs, onderwijs dat erg duur is in Canada. Een ouder verwoorde het heel mooi door te zeggen dat zij zich verantwoordelijk voelde voor het onderwijs aan haar kinderen. Kinderen zijn een geschenk van God en de ouders beloven bij de doop dat zij hun kinderen zullen onderwijzen, te doen en te helpen onderwijzen.
Uit het onderzoek is gebleken dat deze verantwoordelijkheid op de RCS door de ouders vooral werd omgezet in vrijwilligerswerk, financiële steun en het begeleiden van hun kinderen bij hun huiswerk. Wat betreft de communicatie kon er naar aanleiding van het onderzoek nog wel wat verbeterd worden. De ouders in de focus group gaven aan dat ze niet alleen geïnformeerd willen worden als hun kind problemen heeft, maar ook als hun kind iets goeds heeft gedaan of zicht heeft ontwikkeld. Ook willen de ouders meer betrokken worden bij het leren in het klaslokaal. Tot op dit moment gebeurt dit niet omdat men het domein van de leerkrachten duidelijk wil afbakenen van het opvoedingsdomein van de ouders. Wellicht dat dit in de toekomst anders wordt. Maar ook uit dit onderzoek lijkt de stelling van Epstein bevestigd te worden: Dankzij de hoge ouderbetrokkenheid behalen de leerlingen goede resultaten!

De ouderbetrokkenheid ziet er anders uit dan in de Nederlandse situatie waarin het vanzelfsprekend is dat kinderen naar een christelijke school gaan. Naar mijn overtuiging geldt in beide situaties: Christian education… something to do together!