Samenvatting

"Wie kent ze niet? Kinderen die in de klas alle aandacht van de leerkracht opeisen. Ik spreek dan van dagelijks storend gedrag, manifesterend op diverse manieren zoals: door "ja" te zeggen, maar "nee" te doen, door almaar "gevatte" antwoorden te geven, door de leerkracht constant uit te dagen, door zich uitermate passief te gedragen of zelfs door de leerkracht uit te schelden! Inzet van gedragstheoretisch interventies, zoals straffen bij ongewenst gedrag of belonen bij gewenst gedrag, blijken voor deze kinderen niet afdoende. Uit de gesprekken met collega's blijk ik niet alleen te zijn die het gevoel heeft daardoor de overige leerlingen te kort te doen.
Voor dit meesterstuk probeer ik interactionele interventies uit. Ik zet de "Interactiewijzer" in. Ik probeer mijn gedrag te veranderen naar het kind toe. Ook hanteer ik de methode "Kids' Skills" (Furman, 2009) Ik betrek hierbij niet alleen het kind, maar ook mezelf, zijn klasgenoten en de ouders. En tenslotte pas ik de uitgangspunten van "Oplossingsgericht Onderwijzen" (Mahlberg & Sjöblom, 2008) toe, zoals aandacht geven op dat "wat werkt" en het bewust ombuigen van niet-boodschappen in wel-boodschappen. Doordat ik ben uitgegaan van aan te leren vaardigheden en door het kind te betrekken bij het zoeken naar oplossingen, heb ik in deze onderzoeksperiode ervaren dat het dagelijks storende gedrag van het kind is verminderd. Nog niet zo spectaculair als in de literatuur wordt beschreven, maar het begin is er. Voor een effectievere opbrengst vind ik het belangrijk dat de oplossingsgerichte visie schoolbreed wordt ingezet. Vandaar dat ik in eerste instantie mijn bovenbouwcollega's betrokken heb bij dit oplossingsgerichte proces. Wanneer iedereen dezelfde benadering hanteert, kost het de leerling namelijk minder moeite om binnen de gestelde grenzen te blijven!
"