Samenvatting

Scriptie als afsluiting van het project en onderdeel van onderdeel van de leergemeenschap “Integraal kijken naar kinderen”, een samenwerking tussen de opleidingen ergotherapie, fysiotherapie, logopedie, social studies, pabo en het lectoraat Jeugd, Educatie en Samenleving. De leergemeenschap richt zich op onderzoek en onderwijs voor het gezond
opgroeien van kinderen met en zonder beperking. Vanuit de fysiotherapie was het doel om inzicht te krijgen in wat (kinder)fysiotherapeuten doen om de participatie van kinderen te stimuleren.

Kinderen met een motorische ontwikkelingsachterstand ervaren dagelijks belemmeringen die hun deelname aan activiteiten kunnen beperken. Deze achterstand wordt gekenmerkt door een vertraagde ontwikkeling van motorische vaardigheden zonder dat er een medische diagnose kan worden gesteld. Wanneer deze beperking invloed heeft op het dagelijks functioneren, kan een kinderfysiotherapeut ondersteuning bieden. Zo kunnen hulpvragen zich richten op participatie in groepsactiviteiten zoals de gymles of buitenspelen. Het is echter nog onduidelijk of kinderfysiotherapeuten zich daadwerkelijk richten op het stimuleren van participatie en welke aanpak zij daarbij toepassen. Dit onderzoek richt zich daarom op de vraag of en op welke manier kinderfysiotherapeuten bijdragen aan de participatie van kinderen met een motorische ontwikkelingsachterstand.

Resultaten
Er namen zes participanten deel aan dit onderzoek. Uit de interviews kwamen zes hoofdthema’s naar voren die een overzicht bieden van de belangrijkste onderwerpen: motorische achterstand in de praktijk, participatiegericht behandelen, mentaal aspect van het kind, uitdagingen, samenwerkingen en toekomst. De participanten gaven aan dat een motorische ontwikkelingsachterstand in de praktijk vaak voor komt.
De kinderfysiotherapeuten gaven aan dat het hoofddoel vaak op participatieniveau ligt, maar het in de praktijk moeilijk is om op participatieniveau te oefenen door belemmering in tijd en declaratie.
Conclusie
Kinderfysiotherapeuten gaven aan dat ze de behandeldoelen vaak stellen op participatieniveau, maar geven aan dat het in de praktijk lastig is om op participatieniveau te oefenen vanwege gebrek aan tijd en declaratie. Daardoor focust de behandeling zich op activiteitenniveau, waarbij de vaardigheden worden versterkt die de participatie mogelijk maken. Een declaratiecode voor participatiegerichte behandeling zou volgens hen een belangrijke verbetering zijn om kinderen met motorische ontwikkelingsachterstanden optimaal te ondersteunen. Daarnaast is er een tekort aan meetinstrumenten voor participatie en er is behoefte aan een specifiek meetinstrument dat vooruitgang in de sociale context van het kind meet en evalueert. Met samenvatting in het Engels. Includes a summary in English.