Samenvatting

Inleiding
Dit onderzoek richt zich op de componenten die onderwijsprofessionals van Tyltylcentrum De Witte Vogel nodig hebben bij het voorbereiden en controleren van maaltijden en/of het drinken volgens de IDDSI-levels, voor kinderen binnen de kinderrevalidatie met dysfagie. Binnen de organisatie heerst onduidelijkheid over de toepassing hiervan, wat leidt tot discussies en onzekerheid.
Aan de hand van het COM-B model worden obstakels en behoeften inzichtelijk gemaakt. Daarnaast wordt onderzocht of het tijdens dit onderzoek ontwikkelde IDDSI-handboekje praktisch toepasbaar is ter ondersteuning van de onderwijsprofessionals. Dit boekje is bedoeld om onderwijsprofessionals te ondersteunen bij het voorbereiden en controleren van de maaltijd en/of het drinken.

Methode
De data is verzameld door middel van een focusgroep met vijf participanten, bestaande uit onderwijsbegeleiders en onderwijsassistenten van Tyltylcentrum De Witte Vogel. Voorafgaand aan de focusgroep hebben de participanten het IDDSI-handboekje gedurende twee weken getest. De focusgroep besprak de ervaringen met betrekking tot het IDDSI-handboekje en de invloed van kennis, middelen en motivatie op de IDDSI-implementatie, zoals wordt benoemd in het COM-B model. De verzamelde data is geanalyseerd door middel van een thematische analyse en bracht relevante inzichten in kaart die aansluiten bij dit onderzoek.

Resultaten
Uit de resultaten, gebaseerd op het COM-B model, is gebleken dat onderwijsprofessionals onvoldoende kennis hebben van het IDDSI-raamwerk en dat middelen, zoals verdikkingsmiddel, vaak ontbreken. Dit werkt belemmerend, ondanks een hoge motivatie. Daarnaast wordt het IDDSI-handboekje als bruikbaar ervaren en draagt deze bij aan bewustwording en correcte toepassing van de IDDSI-levels. Toch bleef de daadwerkelijke toepassing van het boekje beperkt door tijdgebrek en afwezigheid van participanten tijdens de testperiode.

Conclusie
Het onderzoek toont aan dat er behoefte is aan meer scholing, duidelijke richtlijnen en voldoende middelen. De logopedist speelt hierin een belangrijke rol, maar samenwerking tussen zorg- en onderwijsprofessionals blijft noodzakelijk. Het IDDSI-handboekje vormt een waardevol hulpmiddel, maar aanvullende maatregelen zijn nodig om een duurzame gedragsverandering te realiseren. Om de langetermijneffecten van het gebruik van de IDDSI-levels te waarborgen, zijn verdere structurele aanpassingen en aanvullend onderzoek dan ook noodzakelijk.