Samenvatting

Stotteren is een communicatiestoornis zonder eenduidige oorzaak. Het wordt gekenmerkt door hoorbare onvloeiendheden en gaat vaak gepaard met secundair gedrag, zoals vecht- of vluchtgedrag. Therapie richtte zich eerst op vloeiendheid, maar in de laatste jaren verandert dit. Doelen zijn meer gericht op acceptatie en omgaan met stotteren, waarbij de cliënt centraal staat. Het Blank Center CARE model is een nieuwe behandelmethode dat is ontstaan vanuit die verandering. Binnen dit model worden vier pijlers beschreven: Communicatie, Ambassadeurschap, veeRkracht en Educatie. Het model biedt informatie en opdrachten om te gaan werken aan deze onderwerpen.
Er is nog niet eerder onderzoek gedaan naar de ervaringen met CARE tot nu toe en uitdagingen en wensen zijn nog niet bekend. Door dit in kaart te brengen ontstaat meer inzicht in hoe stottertherapeuten het gebruik van CARE in de praktijk ervaren, waar ze tegenaan lopen en wat ze in de toekomst anders zouden willen zien.
Er is een kwalitatieve fieldresearch uitgevoerd door semigestructureerde interviews af te nemen bij vier Nederlandse stottertherapeuten. De interviews zijn geanalyseerd door middel van thematische analyse volgens Braun & Clarke (2006).
Uit de resultaten blijkt dat het CARE model positief wordt ervaren, mede door de focus op de sterke kanten van de cliënt en de communicatievaardigheden, die losstaan van stotteren. Aangegeven wordt dat CARE een praktische samenvatting van al langer bestaande principes biedt. Tegelijkertijd worden enkele uitdagingen benoemd: het model biedt weinig handvatten voor directe stotterbehandeling en emotionele begeleiding. Ook worden het Engelstalige materiaal en de complexe terminologie soms als belemmerend ervaren. Wensen voor de toekomst zijn meer ervaring opdoen met CARE, vertaling naar het Nederlands, en uitbreiding met behandelopties voor directe behandeling en meer emotionele begeleiding.
Op basis van deze bevindingen zijn de volgende aanbevelingen opgesteld om het model verder te ontwikkelen en beter toegankelijk te maken voor de Nederlandse praktijk: het vertaalde materiaal zo snel mogelijk beschikbaar maken, meer ervaring opdoen met CARE en verkennen van mogelijkheden voor uitbreiding met behandelopties voor directe behandeling en meer emotionele begeleiding.