Samenvatting

Dit onderzoek levert een bijdrage aan de theoretische onderbouwing van beeldende therapie met kinderen met gedragsproblemen in het regulier basisonderwijs ten behoeve van het werkveld van vaktherapie en het regulier basisonderwijs. Het betreft een kwalitatief, inventariserend onderzoek met een literatuurstudie. Er is in kaart gebracht wat beeldende therapie kan betekenen voor kinderen van 4 t/m 12 jaar met een gedragsprobleem in het regulier basisonderwijs. De gegevens zijn door middel van een kwalitatieve data-analyse verwerkt. Uit het onderzoek komt naar voren dat er zeven beeldendtherapeutische methoden en vier werkwijzen van toepassing zijn op de doelgroep van dit onderzoek. Het zelfregulerend vermogen wordt vergroot door de inzet van bovengenoemde methoden. De methoden zijn ’t Tijdloze Uur, de Gestalt-beeldende therapie, Beeldende dialectische gedragstherapie, Sensopathische beeldende werkvormen, Beeldende therapie binnen mentalization-based treatment, Affectregulerende Vaktherapie en de Tekenbewegingsmethode. Deze methoden zijn allemaal gericht zijn op het gaan (h)erkennen van de emoties en het uiten hiervan. Door emotieregulatie kan er gedragsverandering gaan plaatsvinden, waardoor gedragsproblemen verminderen omdat er geen onder- of overregulatie meer plaatsvindt in de hersenen.
De werkwijzen zijn de supportieve-, de re-educatieve-, de reconstructieve- en steunende werkwijze. Er zijn drie therapeutische benaderingen van toepassing. De neurobiologische-, de leertheoretische- en humanistische benadering. De inzet van een eclectische benadering heeft meerwaarde. Ten slotte is het van belang de individuele behoeften van de cliënt mee te nemen om de behandeldoelen te behalen en te werken gericht op de groeimogelijkheden van de cliënt.