Samenvatting

De economie is al jaren groeiende en dit zorgt voor schaarste op de arbeidsmarkt. Zo is dat ook in de groene sector, 37% van de ondernemers in de groene sector geeft aan dat ze een tekort aan arbeidskrachten ervaren. Bij de werknemers vindt een verschuiving plaats, waar in het verleden het loon de belangrijkste arbeidsvoorwaarde was, wordt tegenwoordig de balans tussen werk en privé steeds belangrijker gevonden. In dit afstudeerwerkstuk is gezocht naar een antwoord op de vraag: Welke tertiaire arbeidsvoorwaarden zorgen voor arbeidsvreugde bij werknemers in de groene sector? Allereerst is er uit de literatuur een omschrijving gekozen voor tertiaire arbeidsvoorwaarden. De gekozen omschrijving is als volgt: Tertiaire arbeidsvoorwaarden zijn arbeidsvoorwaarden die de werkgever ter beschikking van de werknemer stelt, maar waarvan de geldswaarde voor de individuele werknemer moeilijk te berekenen is. Deze categorie arbeidsvoorwaarden is eerder gericht op het ‘welzijn’ van de werknemer dan op zijn portemonnee. Voorbeelden zijn het bedrijfsrestaurant, goede kantoorvoorzieningen, studiereizen, congressen, het jaarlijkse personeelsuitje, sport –en fitnessfaciliteiten en het kerstpakket. Ook de aandacht voor leiderschap, coaching en de balans tussen werk/privé kunnen onder de tertiaire arbeidsvoorwaarden worden gerekend. Vervolgens is er in de cao LEO en cao Hoveniers gezocht naar welke tertiaire arbeidsvoorwaarden daarin zijn vastgelegd, maar dit bleken er niet veel te zijn. Uit de interviews, welke zijn gehouden met vier personen werkzaam in de groene sector bij verschillende bedrijven, kwam een completer beeld van de aanwezige tertiaire arbeidsvoorwaarden in de groene sector. Er zijn de volgende aanvullingen op de voorbeelden uit de gekozen omschrijving uit voort gekomen: goede werksfeer, gezondheidsonderzoek, veiligheid, belang van het werk inzien, bezoek osteopaat en vrijheid om werk naar eigen inzicht uit te voeren. Hierna is onderzocht wat arbeidsvreugde is en hoe dit gemeten kan worden. Hiervoor is het boek ‘De zeven bronnen van arbeidsvreugde’ van de schrijver Kees Kouwenhoven gebruikt. Er zijn zeven bronnen namelijk: fysiek welbevinden, collegialiteit, waardering en vertrouwen, goede prestaties, groei, werken met hart en ziel en hogere zingeving. De gevonden tertiaire arbeidsvoorwaarden zijn tijdens de interviews zijn gekoppeld aan deze zeven bronnen van arbeidsvreugde en alle zeven bronnen bleken terug te vinden te zijn in de gevonden tertiaire arbeidsvoorwaarden. Echt meetbaar bleek arbeidsvreugde niet, omdat er geen leidraad is om dit te meten. Als laatste is er middels de interviews onderzocht welke tertiaire arbeidsvoorwaarden zorgen voor extrinsieke motivatie, alleen dit blijkt per persoon te verschillen. Doordat iedereen verschild, ervaart iedereen zaken anders en zodoende bleek er geen representatief antwoord mogelijk op deze vraag.