Samenvatting

Achtergrond: Ondervoeding is een veelvoorkomend zorgprobleem dat ontstaat door een disbalans in inname en verbruik van energie, eiwit en andere voedingsstoffen. Deze disbalans kan leiden tot een langere ligduur, toename van zorgcomplexiteit, verminderde kwaliteit van leven en verhoogde mortaliteit. Het doel van dit onderzoek is om de effectiviteit van de behandeling van ondervoeding tijdens en na opname in het ziekenhuis in kaart te brengen. De hoofdvraag van dit onderzoek luidt: ‘Wat is het verschil in het aantal heropgenomen patiënten tussen patiënten met een hoog risico op ondervoeding (SNAQ-score ≥ 3) met een adequate eiwitinname en een inadequate eiwitinname op 6 of 12 weken na ontslag uit het ziekenhuis?’ Methode: Het betreft een observationeel retroperspectief cohortonderzoek dat bestaat uit kwantitatief, toetsend onderzoek. Het Diakonessenhuis leverde een dataset aan met informatie over 801 patiënten. Deze patiënten hadden een hoog risico op ondervoeding en waren van april tot en met december 2016 langer dan vier dagen opgenomen. Vier nazorginstanties die meewerkten aan dit onderzoek en de afdeling diëtetiek van het Diakonessenhuis verzorgden de terugkoppelingen van de eiwitinname op 6 en 12 weken na ontslag. Resultaten: Na het toepassen van exclusiecriteria bestond de onderzoeksgroep uit 664 personen, waarvan 305 mannen (45,9%) en 359 vrouwen (54,1%). De gemiddelde leeftijd van de onderzoeksgroep was 74,2 jaar. Van deze groep kregen 308 patiënten (46,3%) nazorg, waarvan 183 patiënten (59,4%) van een van de vier instanties die aan dit onderzoek meewerkten of van het Diakonessenhuis. Het onderzoek toonde geen significante verschillen aan in het aantal heropgenomen patiënten tussen de patiënten met een adequate (≥1 g/kg) of een inadequate (<1 g/kg) eiwitinname op 6 (p=0,85) of 12 (p=0,50) weken na ontslag uit het ziekenhuis. Wel waren patiënten significant 1,6 dagen korter opgenomen bij een eiwitinname van minimaal 1 g/kg lichaamsgewicht op de vierde dag van opname (p=0,047). Patiënten met overgewicht (BMI ≥25 kg/m2) hadden significant minder vaak een adequate eiwitinname op dag 4 van opname dan patiënten zonder overgewicht (BMI <25 kg/m2) (p=0,00). Conclusie: Het onderzoek liet geen significant verschil zien in het aantal heropgenomen patiënten tussen patiënten die een adequate of inadequate eiwitinname hadden op 6 of 12 weken na ontslag uit het ziekenhuis. Bij het toetsen van de onderzoeksvraag zijn er echter weinig patiënten heropgenomen in de groep waarvan er een terugkoppeling was op 6 (n=17) of 12 weken (n=17) na ontslag. Daarnaast was er mogelijk sprake van onderrapportage van het aantal heropnames.