Samenvatting

De Volgermeerpolder (nabij Amsterdam) werd tot 1981 als stortplaats voor huishoudelijk en chemisch afval gebruikt. De verontreinigingsituatie die hierdoor is ontstaan maakte het tot het meest vervuilde gebied van West-Europa. De nazorg met betrekking tot deze voormalige stortplaats bestaat uit een geheel nieuwe aanpak waarbij saneren en natuurontwikkeling zijn gecombineerd. De voormalige stortplaats is op een specifieke wijze afgedekt met een natuurlijke afdeklaag (“natural capping”) waardoor contact- en verspreidingsrisico’s worden geminimaliseerd en tevens natuurontwikkeling wordt gestimuleerd. Dit unieke concept biedt mogelijkheden om, naast het wegnemen van de risico’s, dit omvangrijke gebied geschikt te maken voor herontwikkeling. De nieuwe, succesvolle benadering waarmee de stortplaats in de Volgermeerpolder is aangepakt vormt de aanleiding om, in het kader van een afstudeeropdracht, te onderzoeken of dit toegepast kan worden op andere voormalige stortplaatsen in Nederland. Doelstelling van dit onderzoek is het ontwikkelen van een methode waarmee voormalige stortplaatsen worden beoordeeld op de geschiktheid voor herontwikkeling. Deze methode is ontwikkeld aan de hand van voormalige stortplaatsen in de provincie Groningen. De hoofdvraag, die ten grondslag ligt aan deze methode, luidt: welke stortplaatsen in de provincie Groningen komen het meest in aanmerking voor herontwikkeling door middel van natural capping? De meerwaarde van dit onderzoek ligt in de integrale benadering van de problematiek aangaande voormalige stortplaatsen. Met de ontwikkelde methode wordt een stortplaats niet alleen beoordeeld ten aanzien van een eventueel geval van bodemverontreiniging (hetgeen vanuit Wbb het belangrijkste criterium is voor de aanpak van voormalige stortplaatsen) maar ook vanuit maatschappelijk oogpunt en op het benutten van de aanwezigheid van een voormalige stortplaats bij gebiedsontwikkeling (bijvoorbeeld ter versterking van de Ecologische Hoofdstructuur in Nederland).