Samenvatting

Het is voornamelijk een literatuuronderzoek geworden waarin de theoretische kant m.b.t. het uitbreiden van de woordenschat staat beschreven. Mijn praktijkonderzoek was gericht op het huidige woordenschatonderwijs in mijn stageklas. En op het gebruik van methoden voor woordenschatonderwijs. Met deze informatie ben ik tot de conclusie gekomen waar een leerlijn voor woordenschatonderwijs aan moet voldoen. Hieronder wil ik de voorwaarden noemen:
- Er bestaan verschillende methoden voor de woordenschatuitbreiding. De methode 'Woorddetective' is een goede aanvulling op het woordenschatonderwijs.
- Voor een optimale woordenschatuitbreiding is het goed wanneer leerkrachten 2 à 3 "moeilijke" woorden per dag aanbieden.
- Het onderwijzen van de nieuwe, onbekende woorden kan gebeuren door middel van de viertakt en de drie uitjes. De woorden worden op deze manier goed gesemantiseerd en het netwerk van woorden zal steeds verder worden uitgebreid.
- Er bestaan drie criteria punten voor het selecteren van "moeilijke" woorden, deze zijn:
 Frequentie: veelvoorkomende, frequente woorden aanleren.  Nut: woorden die voor kinderen op korte termijn nuttig zijn.  Context: woorden die in een bepaalde context naar voren komen.
Voor de keuze van "moeilijke" woorden kunnen we eigenlijk alle lessen gebruiken. Het is goed om geen losse woorden aan te bieden, maar juist meerdere woorden in een logisch en zinvol verband bij elkaar te nemen.
- Effectieve leertijd voor woordenschatuitbreiding kunnen leerkrachten creëren door:
 ruimte in klas; door bijvoorbeeld een 'woordenmuur', een speciaal 'klassenwoordenboek', persoonlijke 'woordenschriftjes' en/of een 'woordleerhoekje'.
 ruimte bij jezelf; het bewust worden van onbewuste gewoontes en het omzetten ervan in vernieuwde gewoontes die beter aansluiten bij de viertakt.
 ruimte in het curriculum; het is de taak van de leerkracht om in te kunnen zien welke leerlingen behoeften hebben aan meer verdieping of herhaling.