Samenvatting

Als leerkracht op een school voor speciaal basisonderwijs en werkzaam binnen de JRK-afdeling kom ik kinderen tegen waarbij sprake is van een verstoorde ontwikkeling op één of meerdere gebieden. De uitingen van ontwikkelingsachterstanden zijn dan ook erg divers. Kinderen tussen de 3 en 8 jaar zijn volop in ontwikkeling, zowel op cognitief, motorisch als op sociaal-emotioneel gebied. Dit laatste gebied: de sociaal-emotionele ontwikkeling bij jonge kinderen zie ik steeds meer op de voorgrond komen in mijn onderwijs. Steeds meer kinderen vallen (om wat voor een reden dan ook) in het sociale verkeer buiten de boot. Wanneer ik kijk naar de zorgplicht, die eraan zit te komen, zal de sociaal-emotionele ontwikkeling steeds belangrijker worden.
Binnen dit onderzoek ben ik op zoek gegaan naar antwoorden op mijn onderzoeksvraag:
"Hoe ik S kan begeleiden met het oog op het stimuleren van haar sociaal-emotionele ontwikkeling?"

Tijdens dit onderzoek kom ik al snel achter het feit dat ik spel nodig heb om S te begeleiden. Ik ontdek de mogelijkheden van spel om de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen te begrijpen. De manier waarop een kind speelt geeft ons namelijk veel inzicht in wie het kind is en hoe het in de wereld staat. Het spel is in feite de spontane omgang van een kind met zijn omgeving. De invulling van de omgang en de manier waarop het kind deze omgang vormgeeft, laat ons veel zien over het kind (van der Poel, Blokhuis, 2010).
Om erachter te komen wat S nodig heeft, maak ik gebruik van de methode handelingsgericht werken van Pameijer en Beukering (2008).
Ik ga op onderzoek uit door mijn collega's te bevragen, een interview af te nemen met een speltherapeute, een observatie van spelbegeleiding op een peuterafdeling voor revalidatie en mijn bevindingen van het gedrag van S weer te geven.