Samenvatting

Melanoom is een agressieve vorm van huidkanker met een sterke neiging tot metastasering. Vroege detectie kan de overlevingskans bij melanoom significant verhogen. Het sterfte risico bij melanoom is namelijk direct gerelateerd aan de dikte en diepte van de tumor. Het vroeg diagnosticeren van melanoom is echter een uitdaging. In een vroeg stadium van melanoom wordt de laesie namelijk vaak verward met benigne laesies. Op dit moment zijn verschillende optische huidscanners ontwikkeld om zorgverleners te ondersteunen bij de vroeg diagnose van melanoom. In dit onderzoek is onderzocht welke rol en mogelijke meerwaarde een optische huidscanner volgens de dermatoloog in Nederland heeft bij de vroegdiagnostiek van melanoom ten opzichte van de huidige vroegdiagnostiek. De hoofdvraag luidde als volgt: Welke rol kan de optische huidscanner volgens de dermatoloog in Nederland innemen bij de vroegdiagnostiek van melanoom en wat is hiervan de meerwaarde ten opzichte van de huidige vroegdiagnostiek?
Tijdens het onderzoek is gebruik gemaakt van literatuuronderzoek en enquêteonderzoek onder de dermatoloog in Nederland. De enquête is voltooid door 52 dermatologen in Nederland.
Uit literatuuronderzoek blijkt dat het uitvoeren van een biopsie en daaropvolgend histopathologisch onderzoek momenteel de enige definitieve en betrouwbare diagnose biedt bij huidkanker. Hoewel dit proces de diagnosestandaard is voor huidkanker, is het subjectief, invasief, tijdrovend en kostbaar. Dermatoscopie wordt momenteel ingezet als aanvulling op de inspectie met het blote oog. De optische huidscanner is bedoeld ter ondersteuning van de beslissing om wel of niet over te gaan op biopsie. Optische huidscanners identificeren de meeste melanomen 99% (Aura™), waar de huidige diagnosemethode nog teveel melanoomgevallen over het hoofd ziet. Helaas blijkt echter uit onderzoek dat de scanners vrij lage specificiteitswaarden bieden, namelijk specificiteitswaarden van 15% (Aura™). Dit betekend dat veel huidlaesies onjuist zullen worden beoordeeld als verdacht waardoor veel onnodige biopsies van benigne laesies nog steeds zullen voorkomen bij het gebruik van een huidscanner.
Uit enquêteonderzoek komt naar voren dat de ondervraagde dermatoloog in Nederland neigt tevreden te zijn met de huidige manier van vroegdiagnostiek. Toch geeft 88,5% van de ondervraagde dermatologen aan wel degelijk valkuilen te ervaren rondom de vroegdiagnostiek van melanoom. De grootste valkuil is het onopgemerkt blijven van melanoom in een vroeg stadia door het verwarren van melanoom met een benigne laesie (55,8%). 51,9% vindt de huidige diagnose methode te subjectief. Een grote meerderheid van 80,8% geeft aan te overwegen een optische huidscanner toe te passen, echter zou 75% hiervan dit pas overwegen als er meer en betrouwbaar wetenschappelijk bewijs is voor de scanners.
Conclusie: Concluderend kan worden gesteld dat de optische huidscanner een potentiële meerwaarde biedt als objectieve ondersteuning aan de diagnose van de arts om wel of niet over te gaan op excisie, door het verkrijgen van een snelle en niet-invasieve diepe visualisatie in de huid, indien meer en betrouwbaar wetenschappelijk bewijs aantoonbaar is.