Samenvatting

Vocale improvisatie door zowel musici als niet-musici wijst uit dat impliciete kennis van de muzieksyntax tijdens het zingen wordt aangeleerd. Zonder dat wij expliciet weten hoe de muziek in elkaar steekt, zijn wij in staat om de ‘regels’ van de westerse muziek in de praktijk toe te passen. Deze wijze van leren passen wij toe bij het aanleren van gewoonten, vaardigheden en de grammatica van de moedertaal. Wij leren geleidelijk, zonder opzet, en zelfs zonder er bewust van te zijn. Expliciete kennis van bijvoorbeeld jaartallen, grammatica van een vreemde taal, of de regels van de harmonieleer leren wij expres. Het leerproces is snel en bewust. Deze twee manieren van leren zijn functioneel en anatomisch verschillend. Kinderen leren impliciet. Volwassen kunnen beide. In het onderwijs vinden wij dat de expliciete kennis van de muziek door de theoriedocent bijgebracht moet worden. Zangdocenten zouden zich er meer van bewust moeten zijn, dat zij een taak hebben t.a.v. het aanleren van de impliciete kennis van de muziek. Vooral het improviseren en de interactie tijdens het zingen zou het leren van de impliciete kennis van de hiërarchische muziek syntax kunnen bevorderen.