Samenvatting

Voor de studie master SEN en mijn praktijk heb ik dit praktijkgericht onderzoek uitgevoerd. Dit onderzoek heeft plaatsgevonden op een Openbaar Kindcentrum te Maassluis. Op deze school gebeurde niets met de resultaten uit het observatie instrument ‘Zien’. De directrice wilde dat ik hier verandering in zou aanbrengen. Vanuit mijn collega’s kwam het verzoek iets met gespreksvoering te doen, omdat ze handvatten missen om hiermee uit de voeten te kunnen. Groep zes en groep zeven bleken de laagste scores op ‘Welbevinden’ te hebben, dus heb ik mijn onderzoek op deze twee groepen gericht. De hoofdvraag die ik heb opgesteld is: Welke vorm van gespreksvoering ondersteunt de leerkrachten van groep zes en groep zeven om het welbevinden van de kinderen te bevorderen en hoe kan ik als intern begeleider hierin een coachende rol hebben? Met behulp van drie deelvragen probeer ik gedurende dit onderzoek antwoord te vinden op de hoofdvraag. De deelvragen zijn: 1. Wat wordt verstaan onder welbevinden? 2. Welke ondersteuningsbehoeften hebben de leerkrachten om de gesprekken met de kinderen te voeren met als doel het bevorderen van het welbevinden van de kinderen? 3. Hoe kan ik de leerkrachten van groep zes en groep zeven hierin coachen? Om antwoord te vinden op deze vragen heb ik een nulmeting afgenomen bij de kinderen van groep zes en groep zeven. Tevens heb ik onderzocht welke gespreksvoering het best past bij deze school en de doelen die we willen bereiken. Na de nulmeting zijn de leerkrachten gestart met het voeren van oplossingsgerichte gesprekken met de kinderen waarvan het welbevinden vijftig procent of lager was. Tijdens dit traject heb ik volgens het model van Van Veenman et. al. (1995) gewerkt om de leerkrachten te coachen met behulp van een startgesprek, een observatie met een tussengesprek en een eindgesprek. In het eindgesprek evalueren we de interventieperiode en mijn coaching. Tevens is er na de interventieperiode een eindmeting gedaan om te kijken of de profijtgroep (de kinderen) profijt hebben gehad van mijn coaching en de gespreksvoering met de leerkrachten. Uit het eindgesprek bleek dat de leerkrachten tevreden waren met de vooruitgang die ze geboekt hadden, maar dat er nog wel actiepunten waren voor de komende periode. Beide leerkrachten hebben het gevoel dat ze handvatten hebben gekregen en ontwikkeld zijn om oplossingsgerichte gesprekken te voeren. Na het theoretisch onderzoek en de interventieperiode heb ik antwoord gegeven op de deelvragen en de hoofdvraag. Uit theoretisch onderzoek is gebleken dat oplossingsgerichte gespreksvoering het best past op deze school. De oplossingsgerichte benadering past tevens het best bij het willen bevorderen van het welbevinden, omdat het gericht is op de toekomst en vanuit de positieve psychologie komt. De aanbevelingen die ik geef voor de praktijk zijn de volgende: Het coachingstraject uitbreiden en inzetten in meerdere groepen in de praktijk. Een andere aanbeveling is de leerkrachten meer tijd en ruimte te geven voor het eigen maken van de oplossingsgerichte gespreksvoering